wtorek, 12 października 2010

Zajęcia z leśnikiem:)

W piątek 8 października wybraliśmy się z kółkiem ekologicznym prowadzonym przez Panią G.Wiatrowską i J.Borejko do lasu w Parowej. Leśnik opowiadał nam o bogactwach tego lasu.

    

































Nasz Pan leśniczy



Bogactwa lasu w Parowej :p

Daglezja Zielona :)
Daglezja zielona, zwana także jedlicą Douglasa ,pochodzi z Ameryki Północnej. Do Polski została sprowadzona w pierwszej połowie XIX wieku. Osiąga wysokość ok. 50 m i dożywa 350 lat. Lubi ciepły, wilgotny klimat oceaniczny oraz świeże, próchniczne i piaszczysto-gliniaste gleby. Podobnie jak świerk umiarkowanie znosi cień.
Daglezja zaczyna owocować w wieku 10-25 lat. Dojrzałe szyszki są jasnobrązowe i wystają z nich charakterystyczne języczki - łuski okrywowe nasionka. Igły daglezji mają długość od 2 do 4 centymetrów, szerokość około 1,5 mm. Są spłaszczone, z dwoma niebieskawobiałymi paskami po spodniej stronie. Nie kłują – są tępe lub nieznacznie zaostrzone. Drewno jedlicy, podobnie jak drewno modrzewia, cechuje się czerwonawą twardzielą i wąskim, jasnym bielem. Jest wykorzystywane w budownictwie wodnym, przemyśle papierniczym, do produkcji płyt wiórowych i pilśniowych oraz mebli.






Borowik ceglastopory _^.^_
Dość często spotykany, szczególnie w lasach górskich i podgórskich, gdzie owocniki pojawiają się w mniejszych lub większych grupach już od maja i tworzą mikoryzę ze świerkami i jodłami. Na nizinach rzadszy, znajdowany pod bukami i dębami. Grzyb ten raczej unika gleb wapiennych i torfowych. Jadalny lecz na surowo lub niedostatecznie ugotowany może u niektórych osób powodować niedyspozycje żołądkowe. Najbardziej podobny do borowika ceglastoporego jest borowik ponury , który ma jaśniejszy kapelusz, a na trzonie nie ma kosmków  lecz wyraźną, czerwoną siateczkę.


 Sarniak dachówkowaty ;D
Sarniak dachówkowaty to grzyb nadający się do jedzenia, ale często gorzkawy w smaku. Wyrasta w lasach iglastych, często w regionach górskich. Kapelusz bywa duży, na początku półkolisty albo płaski, z kolei pępkowaty. Cechą charakterystyczną są łuski na kapeluszu. Łuski są jak dachówki. Krótki trzon może być gruby. Miąższ jest chrupki, w smaku czasami niedobry. Starsze grzyby mogą brzydko śmierdzieć.Fuuu...
 

Sarna ;d
Obecny zasięg występowania gatunku obejmuje Europę, Azję Mniejszą i region Morza Kaspijskiego. W Azji występuje blisko z nią spokrewniona sarna syberyjska, do niedawna traktowana jako podgatunek sarny europejskiej. Zasięgi występowania obydwu gatunków graniczą ze sobą w górach Kaukazu.W Polsce sarna jest gatunkiem pospolitym w całym kraju, najliczniejszym w jego zachodniej części.
Jej siedliskiem są równinne i górskie (do 2400 m n.p.m.) rzadkie lasy liściaste i mieszane oraz zarośla. W Europie – oprócz populacji leśnej – występuje populacja polna, która przystosowała się do życia na otwartych terenach uprawnych, łąkach, a nawet w ogrodach w pobliżu osiedli i miast.

Lis :P
Nazwa zwyczajowa oznaczająca zwierzę z gatunku Vulpes vulpes, a także przedstawicieli innych gatunków, podobnych do lisa, a należących do rodzajów: Alopex, Dusicyon i Urocyon. Gatunek drapieżnego ssaka należącego do rodziny psowatych . W gwarze myśliwskiej samca nazywamy lisem lub psem, samice – liszką, lisicą lub suczką, młode liskami, lisiętami lub szczeniętami, a jesienią – niedoliskami.